Sultan Abdülaziz'in Peygamber Sevgisi

Sultan Abdülaziz

      Bir gün hasta yatağında yattığı sırada Medine'den bir dilekçe gelir. Devlet erkanı önce dilekçeyi arz etmekte tereddüt gösterseler de, padişahın Medine'ye karşı özel hassasiyetini bildiklerinden, dilekçeyi huzura getirirler.

      Yaveri dilekçeyi okuyup cevabını isteyecektir; ama padişah onun Medine'den geldiğini öğrenince okumasına mani olur. Muhabbeti öylesine derinleşmiştir ki, yanındakilere "Beni ayağa kaldırınız."

      "Mukaddes beldeden gelen dilekçeyi yatarak dinleyemem'" der. Dilekçeyi titreyen ayaklarına rağmen el pençe divan durarak dinler ve hemen gereğinin yapılmasını emreder.

       Sultan Abdülaziz, çok dindar olarak tanınmakla birlikte, Mekke ve Medine'ye karşı özel bir muhabbeti vardı.

       Medine'den gelen hiçbir mektuba abdestsiz dokunmayacak kadar bu konuda hassastı. "Bunlarda Hz. Peygamber'in ayağını bastığı toprağın kokusu var" derdi. Önce koklar, sonra öpüp alnına koyar, ondan sonra mektubu açardı.   (Yavuz Bahadıroğlu - Kayıtdışı Tarihimiz)