Yavuz Sultan Selim, ilk Osmanlı halifesi olarak son anlarını, nedimi olan Hasan Can tarafından vefat sırasında neler yaşandığı, Hasan Can'ın oğlu Hoca Sadettin Efendi'nin Tacü-t Tevarih adlı kitabında nakledilmektedir. İsteyenler yaşanan bu olayı Tacü-t Tevarih adlı kitabın 2. ciltinde 394. sayfada bulabilirler.
Hastalıkları sırasında, babam merhum (Hasan Can), mübarek hizmetlerinden bir an bile mahrum kalmadılar. Geceleri sabahlara kadar yanan mum gibi içlerini yakarak, karşılarında dururlardı. Hizmetinden ayrılmak fırsatında yüce emirleriyle döşeklerinin yanında otururlardı. Kah mübarek elleri elinde ve kah mübarek ayakları dizlerinde bulunurdu. Cerrahlar ilaca mübaşeret ettikleri sırada, düşüne dayanır ve bazen cerrahlar sın'ına nazır olsalar, ona itimad buyururlardı. Kur'an okuma ve telkin verme lüzumunda, ondan başka bir kimse hizmetine girmemiştir.
Son nefeslerine kadar bir saniye huzurlarından gitmemiştir. Hatta merhum nakleder ki, "Hasan Can ne haldir?" ben dahi dedim ki, "Sultanım, Cenab-ı Hakka tevacüh edip Allah'la olacak zamandır." Buyurdular ki; "Bizi bunca zamandır kimin ile bilirdin? Cenab-ı Hakk'a yönelişimizde kusur mu ettik? Ben de dedim ki, "Haşa, hiçbir zaman zikr-i Rahman'dan gaflette olmadınız. Lakin bu zaman başka zamanlara benzemez. Bu yüzden böyle söylemeye cesaret ettim." Bu andan sonra, "Süre-i Yasin'i oku" emrini buyurdular. Mübarek emirleri mücibince bir kere Yasin'i hatmettim. Benimle birlikte okudular. İkinci defasında da, "Selamun kavlen bin Rabbi'r - Rahim" ayetine geldiğimiz sırada, mübarek dudaklarının bu ayet ile hareket ettiğini gördüm. Tam o sırada, sağ taraflarından ruhları uçarak mübarek parmakları ile gözlerini yumdu.
Gözün yumdu temaşa-ı cihandan
Feragat buldu gavga-yı zamandan
Yed-i müeyyedleri (kaynak sahibi) annemdedir. Kulaklarına dokunmuş ve nabızlarını hissetmiştim. nabzının durmasına vakıf olduğum zaman, lazım olan hizmeti yapmaya başladım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder